Γράφει ο Αννάογλου Μαργαρίτης, φοιτητής Δημοσιογραφίας

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ένα μεγάλο κύμα γυναικών που ξεκινούν να μιλούν για τις εμπειρίες σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης που έχουν βιώσει. Χιλιάδες γυναίκες έχουν ενταχθεί σε κινήματα, όπως το MeToo και το TimesUp, για να διαμαρτυρηθούν για την βία και την παρενόχληση που έχουν υποστεί χρόνια παλαιότερα, πέφτοντας θύματα μιας πολύ αρνητικής κριτικής, κυρίως από άνδρες, οι οποίοι ως κύριο επιχείρημα διαμαρτυρίας αναφέρουν πως για να βγαίνουν υποθέσεις μετά από τόσα χρόνια, πρέπει να είναι ψευδείς. Για αυτόν και άλλους λόγους, οι γυναίκες πρέπει να συνεχίσουν να μιλούν για αυτό το θέμα μέχρι να βρεθούμε σε μια ισορροπία.

Για δεκαετίες, οι γυναίκες έπεφταν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης και παρενόχλησης στον επαγγελματικό και προσωπικό χώρο, όμως οι τότε άγραφοι κοινωνικοί κανόνες επέβαλαν στις γυναίκες σιωπή, ώστε να συνεχίσουν την «κανονική» ζωή τους, εγκλωβισμένες σε έναν γάμο ή σε μια εργασία, η οποία τους προσέφερε μόνο ψυχολογικά τραύματα. Ο μύθος που επιβαλλόταν και επιβάλλεται μέχρι και σήμερα στις γυναίκες είναι πως, εάν βγουν και ομολογήσουν πως έπεσαν θύματα σεξουαλικής βίας, τότε όλοι θα τις λυπούνται και θα τις δείχνουν με το δάχτυλο, με αποτέλεσμα να μην μπορέσουν να ζήσουν μια όμορφη ζωή.

Ευτυχώς αυτό το αφήγημα έχει αρχίσει να ξεφτίζει και χιλιάδες γυναίκες, τα τελευταία κυρίως 3 χρόνια (έπειτα από την αποκάλυψη των σκανδάλων στο Hollywood) έχουν αρχίσει να μοιράζονται τις εμπειρίες τους για να ενδυναμώσουν και άλλες γυναίκες να κάνουν το ίδιο, εάν έζησαν ή ζουν μια παρόμοια κατάσταση. Παρόλα αυτά το κοινωνικό στίγμα στις γυναίκες-θύματα σεξουαλικής βίας ή παρενόχλησης δεν έχει σταματήσει και προέρχεται συνήθως από… άνδρες.  Εδώ πρέπει να σταθούμε αρκετά και να αναλογιστούμε γιατί ακριβώς οι άνδρες αντιδρούν τόσο έντονα, όταν παρατηρούν γυναίκες να ομολογούν την βία που υπέστησαν και να ζητούν ισότητα στα δικαιώματα και σεβασμό σε κάθε χώρο.

Έχει αποδειχτεί και από την κοινωνική ψυχολογία πως όταν μια «προνομιούχα ομάδα» νιώθει ότι ξαφνικά χάνει το προνόμιό της και «απειλείται» με ισότητα, τότε αντιδρά, γιατί δεν θα αποτελεί πλέον κυρίαρχο ον, αλλά ισότιμο. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με μερίδα του ανδρικού πληθυσμού, που νιώθει πως η κυριαρχία του «απειλείται» και πλέον οι γυναίκες διεκδικούν τα αυτονόητα, όπως ίσα δικαιώματα και σεβασμό. Για αυτόν τον λόγο, ο γυναικείος πληθυσμός πρέπει να συνεχίσει να μιλά για το θέμα αυτό, καθώς, όπως φαίνεται και από τις αντιδράσεις των ανδρών, βρισκόμαστε στο στάδιο της άρνησης που έπειτα από πολλές δεκαετίες θα μας οδηγήσει στο στάδιο της ισότητας. Αλλά για να γίνει αυτό οι γυναίκες πρέπει να συνεχίσουν να μιλούν και να συνεχίσουν τον αγώνα τους για ίσα δικαιώματα.

Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που η κυρία Σοφία Μπεκατώρου άνοιξε τον «ασκό του Αιόλου», καθώς μετά την δημόσια καταγγελία της υπήρξαν συναθλητές και συναθλήτριές της που βγήκαν μπροστά και μίλησαν για τις εμπειρίες τους, καθώς και φοιτητές, φοιτήτριες κλπ. Είναι σημαντικό να πούμε το εξής: Οι θύτες ξέρουν πολύ καλά πως να επιλέγουν τα «θύματά» τους. Επιλέγουν ευαίσθητους και εύθραυστους χαρακτήρες, πάνω στους οποίους πιστεύουν ότι μπορούν να κυριαρχήσουν, καθώς γνωρίζουν ότι πρώτον δεν πρόκειται να αντισταθούν εύκολα και δεύτερον ότι δεν πρόκειται να μιλήσουν για την εμπειρία τους στις αρχές. Είναι λογικό πως αν επιχειρούσαν να φερθούν άσεμνα σε ένα άτομο φανερά ανεπίδεκτο κυριαρχίας,  πιθανόν να έφευγαν με δυσάρεστα για τους ίδιους αποτελέσματα. Επομένως, ας προσέχουμε πως μιλάμε για τα θύματα που παίρνουν τον χρόνο τους για να γιατρευτούν και να βρουν το θάρρος να μιλήσουν και ας μην τα στοχοποιούμε. Ένα άτομο θέλει στοχοποίηση και αυτό είναι ο θύτης.

Βρισκόμαστε σε ένα μαγικό στάδιο, στον τομέα των δικαιωμάτων των γυναικών, καθώς πλέον όλο και περισσότερες γυναίκες μιλούν και στηρίζουν τον αγώνα προς την ισότητα… Ένας αγώνας που δεν είναι εύκολος, καθώς έχει πολλούς εχθρούς να αντιμετωπίσει. Είμαι βέβαιος, όμως, πως οι γυναίκες με την δύναμη που τις χαρακτηρίζει, θα καταφέρουν να βγουν νικήτριες από τον αγώνα αυτό και σε μερικές δεκαετίες θα μιλάμε για πλήρη ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, τουλάχιστον στον Δυτικό κόσμο.

Πηγές:

https://www.google.com/amp/s/amp.dw.com/en/the-psychology-of-a-rapist/a-54814540