Περιγραφή εικόνας για άτομα με προβλήματα όρασης: Τα χρώματα της εικόνας είναι ασπρόμαυρα. Απεικονίζεται μια γυναίκα που κρύβει το πρόσωπο της με το χέρι. Η στάση του σώματος της δηλώνει ότι βρίσκεται σε απόγνωση.

Πως είναι να ζεις μέσα σε μια συντηρητική οικογένεια; Πως είναι να ανήκεις σε μια οικογένεια όπου οι αντιλήψεις και τα πιστεύω σου απέχουν κατά πολύ από τα δικά τους; Πως γίνεται να κρατάς καλά κρυμμένη την σεξουαλικότητα σου;
Είμαι ένα άτομο αρκετά “απελευθερωμένο” και  “προχωρημένο” σύμφωνα με τους δικούς τους χαρακτηρισμούς.  Ποτέ δεν κατάφερα να συμφιλιωθώ με τις πεποιθήσεις της ίδιας μου της οικογένειας, ούτε αυτή μπήκε ποτέ στην διαδικασία να σκεφτεί τους δικούς μου προβληματισμούς! «Ή θα αλλάξεις μυαλά ή δεν σε θεωρούμε παιδί μας». Αυτές είναι οι λέξεις που ακούω κάθε φορά που ξεκινάω μια συζήτηση σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η  LGBTQ+ κοινότητα, τα προβλήματα που καθημερινά βιώνει μια γυναίκα της σύγχρονης “προοδευτικής” κοινωνίας μας.  Είναι δύσκολο να αντιμετωπίσεις ομοφοβικούς ξένους, αλλά καθίσταται ακόμη πιο δύσκολο να αντιμετωπίσεις συγγενείς που απορρίπτουν την ομοφυλοφιλία. Αυτοί που τους θεωρείς “αγαπημένους” θα πρέπει να σε αγαπούν ανεξαρτήτως των σεξουαλικών σου προτιμήσεων και να μην σε κρίνουν για αυτές. Παρόλο που αυτό θα ήταν το ιδανικό σενάριο για τα άτομα της queer κοινότητας, η επιθυμία αυτή απέχει πολύ από την πραγματικότητα που μια επικρατεί μέσα σε μια ελληνική οικογένεια. Συντηρητικές, ως επί των πλείστων, οικογένειες και αρκετά συνδεδεμένες με την χριστιανική θρησκεία, η οποία καταδικάζει δίχως δεύτερη σκέψη την ελεύθερη επιλογή της σεξουαλικότητας, δίνουν το πάτημα και τα γερά θεμέλια για να χτιστεί ένα ψηλό τείχος ανάμεσα στη δική τους γενιά και την δική μας. 

Βέβαια τα προβλήματα δεν τελειώνουν εδώ! Τελικά δεν φταίει μόνο το χάσμα γενεών που βρίσκει του γονείς και τα παιδία σε αντιπαράθεση. Πώς γίνεται να απέχουν τόσο πολύ οι απόψεις μεταξύ των αδερφών; Όντας ένα από τα τρία παιδιά της οικογένειας, παρόλο που μεγαλώσαμε στο ίδιο περιβάλλον, στις ίδιες συνθήκες και έχουμε δεχθεί τα ίδια ερεθίσματα, παρατηρώ πως έχουμε τόσο διαφορετικές αντιλήψεις και απόψεις. Όταν τα ίδια σου τα αδέρφια καταδικάζουν την ομοφυλοφιλία, υποβαθμίζουν την θέση της γυναίκας, ενσαρκώνοντας στο έπακρον το απόλυτο πατριαρχικό πρότυπο που είναι αποδεκτό από την κοινωνία μας, σε κάνει να αναρωτιέσαι τελικά: “ πώς θα καταφέρω να αλλάξω τον κόσμο όταν δεν μπορώ να συμφιλιωθώ με την ίδια μου την οικογένεια;”
Αναρωτιέσαι τελικά αν θες να σωπάσεις ή αν θες να λογομαχήσεις στα καθημερινά σχόλια σεξισμού που λαμβάνουν τα ραντάρ σου στις συζητήσεις που γίνονται μέσα στο σπίτι. Αναρωτιέσαι αν θες να σπαταλήσεις τον πολύτιμό σου χρόνο για μια ακόμη χαμένη προσπάθεια που κατέβαλες προκειμένου να εξηγήσεις βασικές έννοιες.
Πώς τελικά να αποκαλύψεις στην οικογένειά σου πως ο σεξουαλικός σου προσανατολισμός είναι η αμφιφυλοφιλία; Πώς να τους εξηγήσεις ότι μια κατάσταση που οι ίδιοι δεν συνήθισαν είναι τόσο φυσιολογική; Πώς να τους εξηγήσεις όλα αυτά τα οποία θα έπρεπε να είναι αυτονόητα σε κάθε άτομο πάνω σε αυτόν τον πλανήτη; Πώς αντιδράς όταν η μητέρα σου δεν σε θεωρεί πλέον παιδί της και ο πατέρας σου απειλεί να σε σκοτώσει άμα μάθει ότι ο σεξουαλικός σου προσανατολισμός είναι διαφορετικός από τον δικό του;

Το αίσθημα της αγάπης για έναν άνθρωπο είναι η μεγαλύτερη κινητήριος δύναμη στον κόσμο… μας λένε κάποιοι! Η αγάπη σε κάνει να φτάσεις στα όρια κάνοντας τα πάντα για αυτήν. Η αγάπη είναι ένα αίσθημα αγνό και στοργικό.
Άραγε γιατί μας την απαγορεύουν;
Γιατί να μισείς έναν συνάνθρωπο σου επειδή ΑΓΑΠΑΕΙ;